Site over Maria Magdalena

MARIA MAGDALENA

Wie was Maria Magdalena en waarom komt zij weer zo in de belangstelling in deze tijd?

Een weblog over Maria Magdalena en de Vrouwelijke Kracht:

http://mariamagdalena.web-log.nl/

* Note: De link naar de Maria Magdalena-site werkt niet direct, bij interesse graag de link in de http-balk boven in het scherm intikken.

***

Aan de ontwakende vrouw

Uit: Theosofie: Het Pad van de Mysticus: Katherine Tingley

Aan de ontwakende vrouw

De wereld heeft dringend behoefte aan een hogere psychologische invloed van de vrouw, en die kan alleen ontspringen aan een innerlijke geest van toewijding.
Zonder toewijding kunnen we geen echte vrouwen zijn.

De geest van toewijding moet door de vrouw in sterkere mate worden ontwikkeld, want deze opent de weg naar de Ziel. De mannen wachten hier onbewust op, zij willen haar in het leven van de vrouw aan de dag zien treden, en zodra ze duidelijk kenbaar wordt, voelen zij het en geven er gehoor aan, zelfs zonder dat een woord wordt gesproken. En onze kleine kinderen voelen het ook.

De grondtoon van toewijding in het leven van de vrouw maakt het gezin tot een heilige plaats, want hij geeft wijding aan elk uur van de dag. Wanneer deze geest van toewijding in en over het leven komt, voelt men zich gesterkt, geinspireerd: niets is onmogelijk; niets is moeilijk; niets is te veel.
De golf voert U als het ware mee, en ware magie is hiervan dikwijls het gevolg. De vrouw die uitsluitend op het intellectuele leven vertrouwt, doet zichzelf, haar kinderen en het gezin te kort, want zij kan aan hen die haar liefhebben niet die hartetoon overbrengen waarom hun ziel vraagt en die zij nodig hebben.

Het is het innerlijk leven, het harteleven, dat de vrouw moet zoeken en dat zij moet zien te verwezenlijken met alle moed en vastberadenheid van Ziel die in haar is.

Ik pleit voor het aankweken van de geestelijke wil die verborgen is in elk hart en gemoed. Ik dring er bij de vrouw op aan zich bewust rekenschap te geven van haar goddelijk vermogen haar eigen leven en dat van anderen zo te vormen, dat zij tot goddelijke resultaten leiden.
Ik vraag haar dringend zich van haar roeping in de wereld bewust te worden.

De vrouw heeft van nature een mystieke aanleg; zij leeft meer in het hart. Haar emotionele natuur wordt evenwel een bron van zwakheid als zij deze niet goed beheerst. Kon zij deze in toom houden en ten nutte maken, dan zouden zich in haar leven voortdurend nieuwe deuren openen; zij zou een steeds hoger klimmend pad van ervaring en geestelijke groei bewandelen.

De meest grootse taak die de vrouw thans kan verrichten, is zo vrouwelijk, zo spiritueel en sterk te worden, zo vol mededogen en zo hulpvaardig, dat zij de hele menselijke familie onder haar hoede neemt.
Zij zal haar huis tot haar altaar, haar koninkrijk maken; en van dit altaar, van dit koninkrijk, zal het evangelie van het leven naar alle mensen uitgaan.

Ik kan mij niet voorstellen hoe de mensheid ooit haar evenwicht kan herwinnen en zich kan verlossen, of hoe we ooit ons huis tot een ideaal oord van liefde en harmonie kunnen maken, als de vrouw zichzelf niet begrijpt. Want alleen het bezit van deze onschatbare kennis - de kennis van het zelf - stelt de man of vrouw in staat die symmetrie te ontwikkelen en te vervolmaken die het ideaal is.

Het lijdt geen twijfel dat de vrouw in de loop der eeuwen langzamerhand uit de koers is geraakt - hoewel dit ook van de man kan worden gezegd. Maar het pad van de vrouw is vaak verduisterd en de struikelblokken zijn talrijk en groot, waardoor in haar leven een onrust is teweeggebracht die maar weinig mannen beseffen.

Ik geloof dat mannen heel weinig weten van het innerlijk leven van de vrouw, want als een man zichzelf, zijn essentiele goddelijkheid en zijn mogelijkheden niet kent, hoe kan hij dan oordelen? Aan de andere kant, als de vrouw onbekend is met zichzelf en op haar beurt haar essentiele goddelijkheid niet kent, hoe kan zij het leven dan begrijpen, of weten wat haar plicht is?
Hoe kan zij de ideale vrouw worden waarnaar haar hart hunkert?

Een verkeerde opvoeding en de dwalingen van eeuwen hebben de vrouw in omstandigheden gebacht die onnatuurlijk en onwezenlijk zijn; en deze hebben op hun beurt haar hogere vermogens verlamd en haar gedwongen tot een leven dat niet het hare is.

De vrouw moet "zichzelf leren kennen", want hierin ligt haar werkelijke taak. Zij moet de mysterieen van haar wezen ontsluieren en in dat proces zal zij in lichamelijk, mentaal en geestelijk opzicht veranderingen ondergaan, en zal haar vrouwelijk-zijn op een hogere wijze tot uitdrukking komen. Zij zal niet langer de beperking ondervinden van een onbeduidend verstandelijk bestaan, want haar Ziel zou dat niet verdragen.
Haar aspiraties zullen zo hoog reiken, haar ideaal zoveel hoger en haar kennis zoveel groter zijn, dat zij haar opvattingen, haar leven, het terrein van haar activiteit, zal verruimen. Zo zou er niet alleen sprake zijn van de ideale vrouw, maar ook van de internationale vrouw. Een natie zou haar niet genoeg zijn. Zij zou de gehele wereld met haar liefde omvatten.

Op het mentale gebied speelt zich in deze tijd in het leven van de vrouw een harde strijd af, een hevige worsteling. Deze strijd wordt misschien niet openlijk in de geschiedenis vastgelegd, maar ze wordt opgetekend in de atmosfeer van de wereld en doet in de stilte van zich spreken.

Wil de vrouw de waardigheid van het ideale vrouw-zijn bereiken, dan moet zij haar vrouwelijkheid activeren. Zij werd als vrouw geboren en zij moet een vrouw zijn, in de hoogste betekenis van het woord. Er bestaan contrasten tussen de man en de vrouw, maar toch is er evenwicht - de hartewensen verschillen misschien in beiden, maar toch streven zij naar hetzelfde doel; hun intellectuele leven verschilt enigszins en is ontwikkeld onder andere omstandigheden en in een andere omgeving, maar ook hier streven zij naar hetzelfde doel.

Aan deze tegenstellingen ligt in de diepe onderstromen van het menselijk leven een verheven en grootse harmonie ten grondslag. Wanneer de vrouw haar juiste plaats inneemt en de man de zijne, zou er een nieuwe orde in de wereld tot stand kunnen komen – een nieuw leven, een wederopstanding van de geest, een uitstraling van de innerlijke, hogere, eeuwige hoedanigheden van de menselijke ziel.

Beide, man en vrouw, komen voort uit dezelfde goddelijke bron; zij zijn op zoek naar hetzelfde doel, zijn een deel van hetzelfde universele leven, worden bestuurd door dezelfde universele wetten van zijn.
De uiterlijke aspecten van beiden zijn verschillend en hun plichten zijn verschillend; maar zij hebben beiden dezelfde honger naar waarheid, dezelfde geestelijke wil.

Het eerste wat een vrouw moet leren als zij de wetten bestudeert die haar leven beheersen, is dat er een negatieve en positieve kant is aan de menselijke aard en dat negatieve vrouwen steeds bedrogen uitkomen. Zij blijven hun leven opofferen zonder enig heilzaam resultaat, brengen voortdurend in disharmonie kinderen ter wereld, die later op dezelfde wijze moeten lijden als zij. Want er is geen evenwicht in hun leven; er is geen rechtvaardigheid.

Begint een vrouw daarentegen het hogere leven te leiden, ten volle, op positieve en krachtige wijze, dan zullen alleen al door de atmosfeer van haar aanwezigheid de laagste en zelfzuchtigste pogingen van haar tegenstanders tot zwijgen worden gebracht.

Men kan de wereld niet in een ommezien hervormen, evenmin kan men het leven van een vrouw in een ogenblik veranderen. Laat de vrouw, in het besef van de fouten die door alle eeuwen heen zijn gemaakt, zichzelf leren kennen. Laat zij echter niet zo naar succes verlangen dat zij haar evenwicht verliest, en laat zij bovenal bedenken dat de beproevingen in het menselijk leven later vaak een zegen bleken te zijn.

Laat de vrouw die ontdekt dat haar huwelijk ongelukkig is, of die lijdt onder omstandigheden die door haar huwelijk zijn ontstaan, bedenken dat die dingen gebeurden omdat zij zichzelf niet kende. Had zij, toen het moment van de keuze

naderde, geweten hoe zij in haar leven de positieve eigenschappen naar voren moest brengen, dan zou het vermogen van de intuitie – de grote geestelijke factor in het leven – haar geest hebben verlicht. Dit zou haar niet alleen inzicht in haar zwakheden hebben gegeven, maar ook in haar kracht.

Ik geloof dat een van de grootste zwakheden van de vrouw schuilt in het feit dat zij dikwijls geen onderscheid maakt tussen ware en valse sympathie. En valse sympathie is een van de grootste struikelblokken op het pad van de Ziel – op ons eigen pad of dat van een ander. Om dit zwakke punt te versterken, moet de vrouw haar eigen aard bestuderen in zijn tweevoudigheid, want zonder die kennis is men vaak niet bij machte onderscheid te maken tussen de meeslepende kracht van de emoties, die een ontbindende en verzwakkende invloed uitoefenen, en de opwelling van ware
sympathie, die een verheven geestelijke kracht is.

Sympathie is altijd rijk aan verbeelding en geeft ons een juist beeld en een juist begrip van het werk dat voor ons ligt en waarmee we anderen kunnen helpen.
Sympathie maakt het menselijk hart zo ontvankelijk, dat woorden bijna overbodig zijn om de oorzaak van de moeilijkheden van een ander te ontdekken. Sympathie zet zich om in daden, bijna zonder dat daarbij woorden behoeven te worden gesproken.

De vrouw mag niet langer werkeloos toezien en zeggen, “Ik kan mij niet met onaangename dingen bezighouden; het zijn mijn zaken niet.” Bij alles wat de zuiverheid van het menselijk leven of de onschuld van de jeugd bedreigt, is de vrouw ten nauwste betrokken, en zij moet zich daarmee bezighouden in haar denken en gevoelens, voor de uiterlijke hervormingen, die de weinigen tot stand trachten te brengen, op een hechte grondslag kunnen worden gebouwd.

Ik denk dat als de vrouw zich nu op de juiste plaats bevond, of als zij zelf de juiste plaats had ingenomen, in het besef van haar diepere vermogens, haar Goddelijke mogelijkheden en haar heilige roeping – de wereld er niet zo slecht aan toe zou zijn. Dan zou er sprake zijn van echte samenwerking tussen mannen en vrouwen, meer begrip voor elkaars natuur, en beiden zouden een nieuwe, hogere richting aan hun leven geven. Dit moet tot stand worden gebracht wil de droom van de wederopbouw van de wereld een reëel feit worden.

Maar het is onmogelijk, en het zou hoogst onrechtvaardig zijn te zeggen, dat de schuld bij de vrouw ligt, of bij de man. Het zijn de onnatuurlijke omstandigheden van het tegenwoordig menselijk leven in het algemeen, die de vrouw maar al te vaak belemmeren en weerhouden, en die de oorzaak zijn van de onrust en het daaruit voortvloeiende ongeluk. Deze omstandigheden hebben hun weerslag op de man;
de daardoor verwekte onrust heeft op haar beurt een weerslag op de vrouw, en de gezamenlijke invloed van hun wederzijdse onrust en twijfel heeft zijn uitwerking op de kinderen, het huisgezin – en de natie.

In mijn streven de vrouw een dieper besef te geven van al wat de ontplooiing van haar hogere natuur betreft, ben ik ervan overtuigd dat als mannen en vrouwen gezamenlijk een ernstige poging deden in die richting, de twintigste eeuw het begin zou betekenen van een grote geestelijke opleving langs volstrekt nieuwe lijnen.

Houd het Licht brandende in uw hart, en als wachters op de heuvels van vrede zult u het eerste gloren van de nieuwe dag zien voor u beseft dat die dag op handen is.

***

Omraam Mikhael Aivanhof: Over het belang van de vrouw voor het Nieuwe Tijdperk

Omraam Mikhaël Aïvanhov: Over het belang van de vrouw in het Nieuwe Tijdperk

Uit het boek: Mystiek van man en vrouw (spirituele galvanoplastiek)
www.prosveta.nl

*Note: De lezer zal bepaalde aspecten van de teksten van Omraam Mikhaël Aïvanhov in deze tekst beter begrijpen, als hij zich realiseert dat het gaat om een louter mondeling onderricht.

"Van nu af aan moeten alle vrouwen zich verenigen om samen een collectieve Vrouw te vormen, die binnen de mensheid het nieuwe leven ter wereld zal brengen.
De vrouw is van nature in staat heel subtiele deeltjes uit te zenden, een uiterst fijne materie en die materie kan de vorm aannemen, die een hoogstaande geest eraan geeft.
Als deze collectieve Vrouw besluit een deel van die subtiele materie die zij uitzendt, te wijden aan het vormen van een kind dat een volmaakt wezen bij haar zal verwekken, dan zal dat kind het Koninkrijk van God zijn.
Wanneer de vrouwen dit werk beginnen te doen, zal de echte schoonheid hun ten deel vallen. Over het algemeen is het zelden zo, dat een vrouw die een kind verwacht, er werkelijk mooier op wordt, want ze ziet er dan vermoeid uit omdat het kind energie aan haar onttrekt. Wanneer de vrouwen echter zwanger zullen zijn van het Gouden Tijdperk, zullen ze mooi en stralend worden, want dit spirituele kind zal hun jeugd en schoonheid brengen.

Wanneer de vrouwen zullen beslissen zich te wijden aan de Hemel, zodat al die wonderbare materie die zij bezitten kan worden gebruikt voor een goddelijk doel, zal men zien dat overal op aarde haarden van licht worden ontstoken en de hele wereld zal de taal van de nieuwe cultuur spreken, de taal van het nieuwe leven, de taal van de goddelijke liefde.
Mogen daarom voortaan alle vrouwen op aarde, of ze nu getrouwd zijn of niet, of ze nu huismoeder zijn of niet, zich bewust worden van hun mogelijkheden en besluiten, met heel hun wezen, en dankzij hun subtiele emanaties, een bijdrage te leveren aan de totstandkoming van een nieuw collectief lichaam, het Koninkrijk van God op aarde. Laat ze maar proberen de dingen eens anders te zien en zij zullen begrijpen dat hun toestand zal worden verbeterd door deze verruiming van hun bewustzijn.
Alle vrouwen hebben er dus belang bij om in zichzelf dat idee van de verwezenlijking van het Koninkrijk Gods te voeden, want dat idee zal hun nieuw leven inblazen en hen mooier maken.

Ik geef u vandaag een van de grootste geheimen prijs van de wetenschap der Ingewijden. Al diegenen die op de vrouw hebben neergekeken, die het belang van haar rol niet hebben begrepen en niet met haar hebben gewerkt, hebben niets tot stand kunnen brengen, want juist dankzij de vrouw kunnen de meest verheven ideeën werkelijkheid worden."

******************************************

Uit het boek: Het mysterie van het licht www.prosveta.nl

"De natuur heeft aan de vrouwen krachten gegeven die zij slecht of helemaal niet gebruiken. Het is noodzakelijk dat zij zich bewust worden van deze krachten en beseffen dat de toekomst van de mensheid in hun handen ligt. Als vrouwen mij willen begrijpen, zullen zij een onvoorstelbare kracht in de wereld vormen en met deze kracht zullen zij tot alles in staat zijn.. Van nu af aan moeten alle vrouwen in de wereld zich verenigen voor de wedergeboorte van het menselijk ras. Ondanks hun intelligentie en bekwaamheden kunnen mannen op dit gebied niet veel doen. Het zijn de vrouwen, de moeders aan wie deze opdracht is toevertrouwd, want zij zijn degenen aan wie de natuur de kracht heeft gegeven om het kind in de schoot te beinvloeden."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

****************************************

Uit het boek: Mystiek van man en vrouw (spirituele galvanoplastiek)
www.prosveta.nl

Uit het hoofdstuk: Geef de vrouw opnieuw de plaats die haar toekomt.

"Als men niet aanvaardt dat de Heilige Drieëenheid is opgebouwd uit een mannelijk principe, een vrouwelijk principe en een derde principe - het kind - zal men niets begrijpen van de filosofie, noch van het leven. Aangezien alle religies zeggen dat we zijn geschapen naar het beeld van God, moeten we het vrouwelijk principe, dat een en al pracht en volmaaktheid is, opnieuw de plaats geven die het toekomt. Natuurlijk is de vrouw hier op aarde zo'n verre afspiegeling van de Goddelijke Moeder, van de Kosmische Vrouw, dat het uitgesloten is om daar een juist idee van te krijgen. Het is zelfs mogelijk dat sommigen het moeten stellen met een middelmatige, slechte, grove of lelijke vrouw, maar het feit dat ze, net als Socrates, op een Xantippe zijn gevallen, geeft hun nog niet het recht om alle andere vrouwen over één kam te scheren.
Eigenlijk kan niets mooier, lichtender, poëtischer en volmaakter zijn dan de vrouw, maar je moet leren haar te beschouwen. Ik heb van die zogenaamde spiritualisten ontmoet, die zich de vrouw voorstelden alsof zij bedekt was met kliergezwellen, met afschuwelijke wonden en zij zagen haar zo lelijk als maar kon, omdat ze hoopten op die manier aan alle verleidingen te ontsnappen. Het is heel gevaarlijk om zo te denken en dat heb ik hun gezegd. Wie dergelijke gedachten voedt, is zonder het te weten op weg een zwarte magiër te worden.
Hij beledigt de Goddelijke Moeder die al die jonge meisjes, al die vrouwen heeft geschapen, zij zijn Haar kinderen en wie zich die kinderen mismaakt en misvormd voorstelt, werkt de schoonheid van de hele generatie tegen.

Wij moeten er allemaal aan werken dat de schoonheid zich hier op aarde komt vestigen en ik ben wellicht de enige die de koketterie van de vrouwen en hun verlangen zich mooi te maken niet veroordeelt. De vrouw moet van schoonheid houden, ze moet haar instandhouden en eraan werken om die schoonheid door te kunnen geven aan haar kinderen, want als zij zich laat gaan, net als de man, die aan dit vraagstuk geen belang hecht, zullen alle toekomstige generaties afschuwelijk lelijk zijn.
Juist de vrouwen behouden de schoonheid in de wereld, omdat ze mooi willen zijn. Het gaat er alleen nog maar om te weten hoe zij deze schoonheid willen gebruiken. In plaats van haar te gebruiken om mannen te verleiden en te zeggen: "Oh, wat ben ik knap, wat ben ik aantrekkelijk, dat ga ik uitbuiten..." en op die manier hun ijdelheid te strelen, moeten de vrouwen zich voortaan inzetten voor het herstel van de mensheid.
Helaas of gelukkig maar heeft de natuur aan de vrouw vele krachten gegeven, daar valt niet aan te twijfelen. Maar alles hangt af van de manier waarop zij deze krachten gebruikt. Maar al te vaak schept zij er genoegen in ze uit te proberen op een man en aangezien deze op dit gebied heel wat zwakker is dan zij, kost het haar geen enkele moeite om daarin te slagen. Wanneer zij voelt dat ze charmes heeft die mannen moeilijk kunnen weerstaan, maakt ze er gebruik van om hen voor haar te doen vallen, in plaats van al die krachten te gebruiken om hen te inspireren, de weg te wijzen en hen eerlijker en edelmoediger te maken. Kon zij zelfs de heiligen, de profeten, de Ingewijden in haar netten strikken, dat zou haar nog eens gelukkig maken! Niet uit slechtheid, O nee, maar ze heeft er behoefte aan te zien tot waar haar koninkrijk zich uitstrekt. Zij is er trots op wanneer ze voelt dat op straat of in de theaters iedereen haar nakijkt. De vrouw heeft echter haar schoonheid niet gekregen om de sensuele lust van de man te bevredigen, maar om hem te helpen boven zichzelf uit te stijgen. De schoonheid dient trouwens, net als alle andere gaven en kwaliteiten, om de plannen van de Hemel te dienen. De man heeft eeuwenlang misbruik gemaakt van zijn gezag over de vrouw; hij heeft laten zien dat hij egoïstisch, onrechtvaardig, gewelddadig en wreed is en nu wordt de vrouw uiteraard wakker. maar zij ontwaakt niet in het licht, ze wordt wakker om wraak te nemen en dat is niet veel beter, ook voor haar niet. De vrouw zou integendeel de man moeten vergeven. Aangezien ze de moeder van de man is, meer liefde bezit dan hij, haar natuur haar aanzet om goed, toegeeflijk, gul en offervaardig te zijn, hoeft zij niet op wraak te zinnen. De vrouw moet nu oog krijgen voor grotere waarden en boven haar persoonlijke belangen uitstijgen.

Laten alle vrouwen op aarde de handen ineen slaan om opbouwend te werken voor de mannen en voor de kinderen die zij ter wereld brengen. Momenteel zijn ze niet verenigd; zij bekommeren zich ieder om hun eigen zaak, al hun aandacht is erop gericht om met hun charmes een echtgenoot en vervolgens minnaars te vinden. Zij houden zich bezig met het volgen van diëten en behandelingen om mooi slank te worden. En misschien worden ze inderdaad wel mooier en slanker en hebben ze prachtige vormen, maar waartoe dient het als er onder die vormen niets zit dan leegte, dood...!
Vrouwen weten niet dat hun een werk te doen staat, om alles van binnen te zuiveren en tot leven te brengen; hun denken schiet steeds het ware doel voorbij.

De vrouw is de opvoedster van de man; zij is in staat om door middel van haar gedachten, haar blikken en haar houding hem ertoe te brengen de meest nobele daden te verrichten. De man hoeft alleen maar te worden aangespoord, geïnspireerd door de vrouwen, daarom zal zij haar ware roeping altijd blijven mislopen, zolang ze dit ideaal niet in haar hoofd heeft en het enige waar ze aan denkt het bevredigen van haar verlangens en pleziertjes is, met de eerste de beste aan wie ze zich vergeeft.
De roeping van de vrouw is het opvoeden van de man. "Maar zij is zoveel zwakker en teerder dan hij. Hoe kan ze nu tegen hem ingaan?" Ze hoeft niet tegen hem in te gaan, het is al voldoende dat ze eraan denkt hem te inspireren en hem in een betere richting mee te voeren. En bovendien kan ze hem zoals ik al heb gezegd, ook op een andere manier opvoeden: door zijn zonen op te voeden. Want deze zullen heel hun leven de vrouwen respecteren door toedoen van hun moeder. Ja, moeders zijn in staat om oprechte, nobele en edelmoedige karakters te vormen, heiligen en helden, door de invloed die zij dagelijks kunnen uitoefenen op hun zonen, als die nog heel jong zijn.
Dit is dus wat moeders hun kinderen moeten bijbrengen: dat werken voor het goede en de schoonheid, werken voor de eeuwigheid betekent."

Omraam Mikhaël Aïvanhov

***

Zusters van de Grote Berg

de zusters van de grote berg

auteur: Jopie Breetveld

“Geen juristen, noch artsen, noch strijders, noch priesters, maar de Zusters van de Grote Berg zullen de ernstige plicht op zich nemen van het leggen van de ene hand op het pijnlijke hart en met de andere hand op het onbeperkte heil wijzen.”

Over de betekenis van de berg als plek van inwijding

Sinds de oudste tijden staat de berg symbool voor bewustzijnsontwikkeling en plek van inwijding; het reiken naar het Hogere. In de bergen waren grotten en doolhoven die voor deze doeleinden werden gebruikt en daarin werden heilige – en inwijdings-ceremoniën gehouden. Hiervan zijn bv. de grotten van Lasceaux een goed voorbeeld. Er waren labyrinten in de berg waarin alleen de ingewijde de weg wist om uiteindelijk in het binnenste een speciale zegen, boodschap of hogere inwijding te ontvangen. Hiervan zie je o.a. overblijfselen op Kreta, maar labyrinten werden ook in Egypte en in andere culturen gebruikt, zowel natuurlijke als nagebouwde.

In vele oude culturen werden ook bergen, als inwijdingsplaats en als symbool van het opklimmen in bewustzijn, nagebootst in de vorm van piramideachtige bouwwerken. In Egypte hebben we de piramiden met, oorspronkelijk, de gouden topsteen, (symbool voor het Goddelijke Licht en met als doel dat Licht aan te trekken) en daarin de inwijdingskamers. In het oude Sumerië bouwde men Ziggurats, een soort van trappenpiramides, alsook in Midden-Amerika. Boven op die piramide had de godin of Hogepriesteres en later de mannelijke priester contact met de goden om zo de mensheid te verzekeren van werelds (een goede oogst) – en geestelijk welzijn. De tempelcomplexen met de Ziggurats waren ook het centrum van de gemeenschap met een geestelijke en voedende functie. De opbrengst van de oogst werd er bv. heen gebracht en er werd het brood voor iedereen van gebakken.

Het binnenste van de berg werd ook gezien als de kosmische baarmoeder met haar donkere, vochtige ruimten; de poort van leven en dood. Daar waar de geheimen van de Eenheid met de kosmos konden worden gevonden.

Seksualiteit stond symbool voor de vereniging met de natuur en het Goddelijke en was op die manier heilig; de vereniging van Moeder Natuur, de stof met Vader Geest. Men wist dat alles dualiteit was op kosmisch en aards niveau, dat seksualiteit een tijdelijke vereniging was en dat uit die vereniging het leven (schepping) voortkwam en Eenheid kon worden verkregen. Seksualiteit was daarom in de vroege oudheid, in de periode van het matriarchaat, een materiele beleving van een hoger principe.

De betekenis van de berg om inwijding te ontvangen en om te reiken naar het hogere komt later terug in de bouw van obelisken, totempalen, menhirs en de torens van de kerken en moskeeën,
enz.

Het vrouwelijke en het mannelijke gescheiden

In de tijden van het matriarchaat wordt het vrouwelijke geëerd als de voortbrenger van het leven. Alles komt tot wording via de moederschoot van de oermoeder, de kosmos. Men belijdt de maanreligie, wat betekent dat alles wordt gezien en beleefd binnen het ritme van de natuur. Het ritme van geboorte en dood, van de seizoenen, van de vrouwelijke menstruatiecyclus, enz.; het besef dat alles komt en gaat en dat leven in dat ritme ware onsterfelijkheid betekent, en zo het eeuwige leven.

De Farao wordt afgebeeld, zittend op de Isistroon. Hij kon alleen regeren als de zoon/ echtgenoot van de moeder. Dit betekende dat hij ingewijd moest zijn in de kennis van het kosmisch vrouwelijke èn het kosmisch mannelijke; het rechter – en het linkeroog van Horus. Anders was hij niet capabel te regeren. Hij zit dus als de mannelijke ingewijde op de schoot van de Moedergodin, de Isistroon en bij de gratie daarvan regeert hij. Soortgelijke ideeën vindt men ook in het vroege Sumerië in de cultus van de godin Inanna.

Met de komst van het bronzen tijdperk en de ontwikkeling van de mannelijke agressieve kracht, ontstaat ook de Zonnereligie, soms gekenmerkt door een mannelijke, jaloerse godheid. Dan wordt de godin, symbool van het vrouwelijke en de natuur, vernietigd en daarmee vervalt het respect voor het leven. De eredienst aan de godin wordt heidense afgoderij en uiteindelijk is er in vele culturen nog maar één god of hoofdgod, een mannelijke. Het begin van de afscheiding begint dan. De heilige cultus van de seksuele vereniging tussen aarde en kosmos, man en vrouw, mondt vaak uit in rituele orgieën, waarbij soms zelfs de vrouwelijke partner wordt verkracht en vermoord ( de vrouw als verpersoonlijking van het kwaad dat vernie-tigd moet worden), wat een symbool is van de overheersing van het vrouwelijke in de mens en in de schepping; een afgescheidenheid van de natuur; van de vader/moeder God.

Door de mogelijkheden van het brons zijn mannen in staat om oorlog te voeren op grote schaal, verovering en veroverd worden een algememe levensvisie en de eerbied voor de moeder vervalt, de verbinding met het vrouwelijke principe wordt vergeten de mannelijke agressiviteit overheerst. Ik denk dat dit ook het begin is van de scheiding tussen wereldlijke en geestelijke macht of dat de geestelijke macht ten dienste komt te staan van de wereldlijke macht teneinde de vele veroveringen en oorlogen te rechtvaardigen. Het begin van een afgescheidenheid die sindsdien alleen maar verder groeit, die tot uitdrukking komt in de onderdrukking van de vrouw die vanaf die tijd meer en meer gezien wordt als bezit en het middel voor de veiligstelling van het nageslacht.

Seksualiteit wordt een middel om te onderwerpen en te overheersen. De Goddelijke vereniging van de twee aspecten van de schepping wordt vergeten. Hier ontstaat volgens W. Reich (Leerling uit de school van Freud) het oertrauma van de mens; de pathalogische afgescheidenheid van de ware Goddelijke aard van Eenheid die zich uitvergroot en manifesteert in een wereld waar altijd oorlog is.

De vrouw is sinds die tijd gereduceerd tot een schepsel dat alleen dient om kinderen te baren en om mooi te zijn voor de grotere glorie van de man. Haar wordt de kennis en het recht afgenomen om meester te zijn over (de natuur van) haar lichaam. Haar natuurlijke wijsheid wordt haar ontzegd. In de tijd van de Inquisitie werden vrouwen die kennis hadden van kruiden en methoden om de geboorte te regelen, en om in het algemeen te genezen, verbrand als heks. Alle kennis werd voortaan beheerst en geregeerd door de mannelijke geestelijkheid. Dit gold niet alleen voor vrouwen die kennis hadden van de natuur maar ook voor mannelijke wetenschappers die de kennis van de natuur trachtten uit te breiden buiten de concepten van de kerk. In het verleden en nog steeds werden en worden vrouwen gebruikt door de politiek om de bevolking te vermeerderen of te verminderen.

Omdat door alle mannelijke religies (Christendom, Boeddhisme, Islam enz.) werd gesteld dat de man neigde naar het kwaad maar dat de verpersoonlijking van dat kwaad de vrouw was, werd seksualiteit iets wat alleen diende voor het verwekken van kinderen. Men stelde dat, net als bij dieren, seksualiteit diende om het nageslacht te krijgen. Het mocht geen persoonlijk plezier, middel tot eenheid of tot een gezond psychisch functioneren meer zijn. Zeker niet voor de vrouw, wel voor de man, hoewel de geestelijkheid zich meestal totaal onthield in de overtuiging dat met die bron van zonde er geen geestelijk heil mogelijk was.

Ilias en Odyssee; als illustratie

Aan de hand van het bekende heldenepos van Homerus schets ik de ontwikkeling die ooit is begonnen, tot nu toe. Je zou het een psychoanalytische interpretatie kunnen noemen die overigens geheel voor mijn rekening is. Waarmee ik wil zeggen dat er mij geen dergelijke studie bekend is, hoewel ik me niet kan voorstellen dat die er niet zou zijn. Een interpretatie wil ook zeggen dat het verhaal niet met de bedoeling is geschreven die ik er nu in leg. Dat was niet mogelijk gezien de levensfilosofie van de mens in die tijd, hoewel ik wel aanneem dat er, buiten het bewuste weten, een collectief boven – en onderbewuste is wat veel thema’s van sprookjes, mythen en legenden een bepaalde bedoeling en inhoud geeft.

De strijd om Troje speelde zich ongeveer 1000 -1200 jaar voor Homerus af. Hij leefde 800 jaar voor Chr. Dus toen waren de gebeurtenissen al oude geschiedenis.

Homerus heeft, volgens de historici, de verhalen niet zelf geschreven. Hij heeft ze verzameld uit volksverhalen, overlevering en de heldenverhalen in dichtvorm (hexameters) van rondtrekkende barden.

De levensopvatting van de Grieken, in die tijd, was dat alles zich buiten de mens afspeelde en dat de mens ondergeschikt was aan de willekeur van de goden, zijn lot en de natuur. Als een soort van marionet aan vele touwtjes.

Het thema van de strijd om Troje is oorlog, eer, wraak, en het spel van de goden. Helena, de echtgenote van de Griekse koning Menelaos, wordt geschaakt door prins Paris van Troye, terwijl hij bij de koning te gast is. Dit is een grove schending van het gastrecht en de Griekse koningen verzamelen zich in oorlog tegen Troje om Helena terug te halen en de verloren eer te herstellen.

De oorlog duurt 9 jaar en elke dag is er één van wapengekletter, doden en gedood worden, zonder dat de strijd een beslissende wending neemt. De goden spelen over het hoofd van de strijders hun eigen strijd uit om macht en eer. Dat het allemaal zo lang duurt komt o.a. doordat de onoverwinnelijke Achilles weigert te vechten, als wrok, vanwege een slavin, die hem is afgenomen door een andere Griekse koning. Maar ook omdat in het verhaal zo goed wordt aangetoond dat alle partijen even edel zijn en er is geen partijdigheid. Er is slechts het noodlot. Een geweldig staaltje van vroege psychologie.

De vrouwen hebben in het verhaal slechts de rol van bezit. Iets waardoor je je eer verliest en roemloos zult sterven of iets wat je kunt bezitten. De strijd kan de mannen hun leven kosten, maar ze worden onsterflijk door de eer, verkregen door het gevecht. Tegenover die eer is de natuur en het leven ondergeschikt.

Uiteindelijk winnen de Grieken door de list met het houten paard, bedacht door Odysseus. Troje wordt verwoest en de Grieken varen terug naar hun eigen stadstaten. Op zee lijdt Odysseus schipbreuk en is gedoemd om 20 jaar rond te zwerven. De overige koningen komen wel thuis, maar zijn gedemoraliseerd door de oorlog en vervreemd van zichzelf en hun land door de lange afwezigheid. Velen vragen zich af wat de zin was van die strijd.

Odysseus wil wel graag terug naar zijn vrouw, zoon en oude vader, maar het lukt hem niet. Talloze avonturen houden hem af van terugkeer. Hij vergeet soms dat hij onderweg is door bv. de verleidingen van de nimf Calypso. Hij vergeet het tijdens het verblijf bij een volk dat in illusie leeft door het gebruik van drugs; de Lotuseters. Een andere keer wordt hij bijna verpletterd door natuurgeweld. Ook verliest hij zijn mannen omdat ze de koeien slachten van Helios, de Zonnegod. Uiteindelijk verliest hij bijna zijn leven door een strijd op zee met de god Poseidon, die tegen hem is, en spoelt, ontdaan van alle bezit en gezelschap, naakt, aan op een strand. Vanaf dat moment van alles te hebben verloren, kan hij de terugkeer naar huis aanvangen.

Tijdens en door zijn lange afwezigheid hebben de vrijers bezit genomen van zijn huis en bezittingen. De vrijers willen de hand van Penelope, zijn vrouw, om zijn bezittingen te krijgen. Zij heeft ze al die tijd op een afstand weten te houden door een list. Odysseus doodt de vrijers en kan zijn rechtmatige plaats weer innemen.

Het is een prachtig heldenepos en er wordt in geschetst hoe het toeging in het bronzen tijdperk. De vrouw is niet meer van belang, behalve haar deugdzaamheid en trouw. Zodra dat in het geding komt trekken de mannen ten strijde om hun verloren eer te herstellen en wraak te nemen.

Je ziet ook het verlangen naar onsterflijkheid nog bestaan, maar dat wordt bereikt door heldendaden en daarmee de onsterfelijkheid van de naam. Het ware begrip van onsterflijkheid bestaat niet meer. Er is alleen eer, wraak en dood. Allemaal persoonlijkheidsaspecten die vijandig staan ten opzichte van mens en natuur. En wat heeft de strijd gebracht? De thuiskomst is voor velen niet wat ervan werd verwacht. De lange afwezigheid en herinnering aan zoveel dood en verderf heeft z’n tol geëist en geeft niet voldoening die werd verwacht maar pijn en vervreemding.

Odysseus maakt door zijn lange omzwervingen, naar mijn idee, een reis door zijn psyche, een freudiaanse reis. Hij moet elke verleiding en illusie van het lagere mannelijke denken leren weerstaan en transformeren; het gevecht met de goden en de natuur, maar vooral met zijn mannelijke persoonlijkheid daarin.

Als hij tenslotte alles is kwijt geraakt en naakt aanspoelt op het strand, (symbool voor verlies van de lagere persoonlijkheid), kan hij de terugreis aanvangen en zijn wereldlijke verantwoordelijkheden aangaan door zijn vrouw de eer te geven die haar toekomt en de chaos in zijn land te herstellen.

Conclusie met betrekking tot de stelling

“Geen juristen, noch artsen, noch strijders, noch priesters, maar de Zusters van de Grote Berg zullen de ernstige plicht op zich nemen van het leggen van de ene hand op het pijnlijke hart en met de andere hand op het onbeperkte heil wijzen.”

De opsomming van mannelijke beroepen staat voor de mannelijke levenshouding en wereldvisie die de huidige mensheid totaal heeft afgescheiden van de natuur en het vrouwelijke buiten zich en in zichzelf, die resulteerde in een wereld van oorlog, geweld tegen de mens en de natuur.

De Zusters van de Grote Berg staat symbool voor het opnieuw leren kennen van het vrouwelijke. Deze tendens heeft zich voor het eerst ingezet rond het begin van de 20^ste eeuw met de strijd voor vrouwenrechten en verder met de feministische golf van de jaren 70 en 80. In Amerika, na WOII, bleek dat de economie grotendeels had gedraaid op vrouwelijke arbeidskracht. Na de oorlog werden de vrouwen weer teruggedreven in hun rol als huisvrouw en inschikkelijkheid. Dit besef heeft mede gezorgd voor de kracht van de feministische golf, omdat de vrouw nu zichzelf had bewezen dat ze in staat was zelfstandig te functioneren met evengrote capaciteit als de man.

Ook ontstond in die tijd de strijd om zeggenschap over het eigen lichaam en de eis om de geboorte van kinderen te kunnen regelen, zelf, en zonder de zeggenschap van de man of de kerk daarin. De vrouw eiste daarmee een gedeelte van haar oude wijsheid op.

Deze opsomming is slechts summier, maar het zijn enkele uiterlijke tekenen van een herstel van het vrouwelijke, wat zich moet gaan uitdrukken in gelijkheid, respect en verantwoordelijkheid ten opzichte van elkaar, het leven en de wereld.

Het zijn de ingewijde vrouwen die deze veranderingen zullen inluiden en dragen door zich hun oude natuurlijke kennis van het leven op aarde en in de kosmos te herinneren en weer eigen te maken. De kennis van Eenheid, liefde, zorg en verantwoordelijkheid. Daarmee worden de noden en pijn van mens en aarde geheeld.

En daarmee kwamen we aan het laatste deel van de stelling: ”van het leggen van de ene hand op het pijnlijke hart en met de andere op het onbeperkte heil te wijzen”.

De interpretatie van het verhaal van Odysseus is een schets en illustratie van het proces waarlangs dat kan gebeuren, gekozen vanwege het moment in de geschiedenis, de eindeloze strijd, heldenverering, psychologische wanhoop en zielenood die er mede uitspreken. Het had ook geschetst kunnen worden door de vele verhalen van de Arthurlegenden of een willekeurig ander verhaal, dat een zuivering van de psyche in zich draagt.

Ik denk dat het grootste deel van de mensheid door het proces gaat van het pijnlijke hart, en dat het vrouwelijke ingewijde denken en weten dat hart kan helen en wijzen naar een andere toekomst van bewuste synthese, uitstijgend boven een overwegend vrouwelijk – of mannelijk bewustzijn. Daarin ligt het heil opdat een ieder, zowel man als vrouw de rechtmatige plaats in het universum kan innemen, met daaruit voortvloeiend een groter weten wat tot uitdrukking komt in respect van de natuur en elk ander wezen.

In dit stuk over vrouwelijkheid en mannelijkheid heb ik naar bekende historische feiten gekeken, en naar de psychologische voor zover ik die kan bedenken.

Daarachter ligt de wereld van bedoeling en betekenis. Ik denk dat de bedoeling van de overgang van het vrouwelijke naar het mannelijke denken lag in de noodzaak van de ontwikkeling van het mentale; van het concrete denkvermogen en daarmee het mentale lichaam, als een noodzakelijke volgende stap in menselijke evolutie.

Tijdens het patriarchaat ontstond de behoefte de natuur te kennen door haar te beheersen, om de persoonlijkheid te ontwikkelen en te worden door individualisatie. Met dit proces heeft de mens zich helemaal geïdentificeerd, want dat is de weg der mensen. Door identificatie, door iets te worden, leren we het kennen. In een later stadium maken we er ons weer los van en dan kunnen we het beschouwen. Door het doorleven van zo’n fase kan een dieper en groter begrip ontstaan en een synthese van vrouwelijk en mannelijk denken en bewustzijn. Eerst was er een besef van Eenheid met de schepping. Voor velen was het echter ook een tijd van een overgeleverd zijn aan de natuur, omdat het denkvermogen van de massa niet genoeg ontwikkeld was. Ik denk dat het beleven van Eenheid het voorrecht was een spirituele elite. Nu, in deze eeuw is misschien het collectieve denkvermogen genoeg ontwikkeld om de volgende fase in te gaan, die van synthese en eenheid, gevoeld door alle mensen. Van een harmonieus samengaan van mannelijk en vrouwelijk op collectief niveau, in zowel man als vrouw, zodat beiden hun plaats in het grote geheel zullen begrijpen en innemen.

Bronnen

• The Great Cosmic Mother, rediscovering the religion of the earth, Monica Sjöö en Barbara Mor.
• De Esoterische Traditie, G. De Purucker.
• Ilias en Odyssee, Homerus.
• Persoonlijk denk – en meditatiewerk.

***

De Kracht van de Vrouw

De Kracht van de Vrouw

Auteur: Bianca Kicken

In het begin van het Nieuwe Tijdperk zal de kracht van de vrouw meer en meer naar voren komen. Het is nu nog voor velen onbekend en als men er mee bezig is, zal men vrij snel teruggrijpen naar het feminisme die de vrijheid van de vrouw ‘predikte’ een aantal jaren geleden. De innerlijke kracht van de vrouw schuilt in het hart. Wat is hier dan de uiteindelijke bedoeling van? Wat zou er voor kracht in de vrouw haar hart kunnen schuilen?

Vanuit de esoterie heeft een mens voertuigen of ‘lichamen’. Elk voertuig heeft zijn eigen hartcentrale, en het punt van evolutie geeft aan welke van de centrales zich heeft geopend. Elke van de geopende centra heeft zijn eigen kracht van manifestatie. Dit is bij de man en bij de vrouw hetzelfde. De vrouw heeft echter door haar vrouwelijke etherische lichaam een extra mogelijkheid tot manifestatiekracht, ze kan het helemaal neer zetten in de materie. Vooral de spirituele vrouw die dit aan kan voelen, kan met die kracht leren werken, ieder op het eigen gebied van geopende hartcentrales.

Dat men op het spirituele pad dient te zijn vóórdat dit mogelijk is, zal duidelijk zijn. Het fenomeen ‘boven’ en ‘beneden’ het middenrif werken is alleen dan merkbaar wat daar mee wordt bedoeld. Veel ‘liefde’ wordt vaak voor hartsenergie aangezien als men nog beneden het middenrif is afgestemd, doch is een misverstand. Men ontvangt altijd vanuit de centra die open zijn. Het Pad zelf opent de weg naar de centra boven het middenrif.

Het etherisch veld van een vrouw is zeer geschikt om de liefdevolle energie vanuit de hartcentrale door te leiden naar al haar voertuigen. Als het een discipel is, kan de vrouw zeer veel nieuwe goede dingen in werking zetten voor de omgeving waar zij geplaatst is, haar gezin, werk, familie en voor allen die aan haar verbonden zijn. Hoe meer energie er tot haar beschikking is, hoe groter haar bereik zal zijn en eveneens zal dat meteen de hoeveelheid energie, die door de centra gegeven kan worden, vergroten.

Een vrouw heeft scheppende kracht in het stoffelijke lichaam tot haar beschikking die zo sterk is dat ze een nieuwe vorm kan voortbrengen. Het opbouwen en voortbrengen van een nieuwe vorm is bekend als zwangerschap en geboorte. Maar dit is niet de enige kracht die schuilt gaat achter het wezen dat de vrouw is. Haar energieveld is genezend, maakt heel, is voedend en voortbrengend, ze is gemaakt om liefde voort te brengen. Als het volledige systeem ervoor geschikt is gemaakt waarom voelen veel vrouwen deze kracht dan niet? Is het de begoocheling die vasthoud in de rol die slechts als ‘voortbrengende’ in zwangerschap en geboorte is toebedeeld? Of is het onwetendheid?

Onwetendheid heeft niets met on- intelligentie te maken, maar met het gebrek aan de juiste kennis. In 1944 gaf de Tibetaan in zijn Wesakboodschap aan: “Kennis, mijn broeders, is de eerste stap naar wijsheid”.

In de vrouw schuilt nog een grotere kracht dan de kracht van het voortbrengende betreft zwangerschap en geboorte op het stoffelijk gebied. Het is deze kracht die de medemens leidt tot het pad van de Ziel. Als de vrouw geestelijk verder groeit, zal zij bemerken, dat een ander licht zich vermengt met het bestaande licht dat zij in zich draagt om iets voort te brengen. Het hart roert zich. Esoterisch gezien opent zich het hart voor meer liefdevol licht, voor andere scheppende werkzaamheden om eveneens voort te brengen. De energie verhoogt zich van het heiligbeen naar het hartcentrum. Er zijn drie niveaus waar het hart zich kan openen en is afhankelijk van het punt van evolutie die men heeft en het punt op het Pad waar men naar toe onderweg is. Het is dus geen kwestie van streven, het gebeurd of het gebeurd niet. Hartsaangelegenheden zijn dus ook op drie niveaus te ervaren. Elk hartcentrum heeft zijn eigen waarde en vertegenwoordigt een eigen kracht. De kracht van een vrouw die in het Sterrenteken Virgo (Maagd) terug te vinden is, is het voortbrengende van het Christenkind, dat ‘onder het hart wordt gedragen’.

Wat brengt een vrouw voort? Is dat te herkennen in het dagelijkse leven? Zoals we weten kan het Plan zich slechts door de Mensheid worden verwezenlijkt. Zou het dan zo zijn dat alleen de mannen dat kunnen en de vrouwen slechts de lichamen dienen voort te brengen? Of zouden beiden een aandeel kunnen leveren hierin? De afgelopen 2000 jaren hebben wij geneigd de materie als kwaad te beschouwen en de vorm als een beperking. De vrouw werd daarvoor verantwoordelijk gesteld, met alle gevolgen van dien. We hebben de nadruk gelegd op Ziele- bewustzijn, dat was van werkelijk belang, maar we zijn daardoor in gebreke gebleven om intelligent en om liefdevol met de materie te werken zodat door juiste verhoudingen de materie tot een uiterlijk grofstoffelijk vorm gebracht kon worden.

Wat zijn dan de mogelijkheden van de mens om het Plan te kunnen verwezenlijken? Als we in ons Zonnestelsel de 2^e Straal van Liefde-Wijsheid hebben die de Hoofdstraal is en zorgt voor bewustzijn, wat zou dan de rol van de vrouw kunnen zijn om te vervullen in de rol van bewustwording? Waar heeft meestal bewustzijn mee te maken? Heeft dat niet te maken met het ontwaken van de mens, het langzaam kunnen zien van wat er al die tijd al was? Alsof het Licht (van de rede) aangaat en men opnieuw zijn omgeving ontdekt.

Zo is het in de oudheid altijd geweest. Er waren altijd mensen die iets meer konden ‘zien’ vanwege hun innerlijke licht dan de mensen erom heen. Zij zijn de Lichtdragers die het mogelijk hebben gemaakt het Licht in anderen te ontsteken. De vrouw is zeer goed in staat deze taak op zich te nemen. Ze vertegenwoordigt het Licht in het Hart. Op deze wijze wordt het Christusbewustzijn, het Christus- Licht geopenbaard (Maagd- Virgo) door de vrouw zelf. Ze heeft die mogelijkheid door het bijzondere etherische lichaam wat ze heeft, die openbaring of manifestatie in de vorm mogelijk maakt. De begrippen ‘geest en stof’ zijn in onze gedachten gescheiden geworden en het is in deze tijd van belang om, als werkers in het Nieuwe Tijdperk, deze schijnbare tegenstellingen samen te brengen en aan te tonen dat geest en stof niet vijandig tegenover elkaar staan. We hebben vorm (en ook de vrouw die de vorm vertegenwoordigde) en activiteit ‘het kwaad’ genoemd omdat de motiverende energie achter die vorm, die voor deze activiteit verantwoordelijk was, verkeerd gericht was en vanuit zelfzucht vaak en daarom onjuist werd gebruikt. De vrouw is in staat dat aan te tonen, dat dit anders kan, als zij daar de ruimte voor wordt geboden en in deze tijd zal dat volop mogelijk worden.

Het hart zonder gezond verstand zorgt echter voor emotionele en sentimenteel licht, die op een bepaald moment in de tijd belangrijk zal zijn geweest doch verder zal groeien naar een ander stadium van licht. De Zuivere Rede (het mentale) en het geopende Hart samen zorgen voor het afwerken van karma, wat een ieder op het eigen niveau al zou kunnen begrijpen. Tegelijkertijd opent zich - als men bewust hieraan gehoor geeft- op een ander niveau een Lichtbron, zodat het Pad van Discipelschap (de Beker van Discipelschap) een aanvang neemt. Het wonderlijke is hierin dat deze Twee Bekers, de Beker van Karma en de Beker van Discipelschap tegelijkertijd kunnen worden ontvangen. Het is de herkenning in jezelf die maakt dat het Licht rechtstreeks ontvangen wordt van deze Hogere Bron, de Ziel of het Hogere Zelf zoals sommige het noemen.

De mens ontvangt dus het Licht en de erbij geopenbaarde liefde vanuit het niveau dat men heeft. Elk niveau heeft zijn waarde en zijn eigen bereik. ‘Dienst is een voorbeeldrol op je nemen’, zoals de Tibetaan ons aangaf en dat op je eigen niveau. Het is de zorgzaamheid aan voelen en voortbrengen op elk stuk van het Pad wat men loopt, zonder zich af te vragen of men niet verder zou moeten zijn. Het Pad van geestelijke groei is het Pad van verantwoordelijkheid, die meegroeit. Als men de juiste kennis omzet in het dagelijkse leven ontstaat er Wijsheid. Deze Wijsheid, gesteund door het geopende hart van Liefde geeft veranderingen aan die meegroeien in verantwoording. Zo kan men vaak pas achteraf zien waar je vandaan komt. Geforceerde opgejaagde groei geeft vaak een terugval en verloren stuk aan tijd.

Het gestadig ingezette ritme is van wezenlijk belang bij iedere discipel. Het Licht van de rede wijst de weg terwijl het hart dient als fundament van de spirituele groei. Zonder fundament in het leven kan er van een groeiende Ziele- instroom geen sprake zijn. Men komt niet verder. Het licht van de Rede zal doven en men zal terugvallen in een alledaagse manier van denken zonder uitzicht of hoop.

Zoals het stoffelijke hart werkt, werkt ook het geestelijke hart. Door het ritme van het hart circuleert het bloed door het gehele stoffelijke lichaam. Zo is het ook met een discipel, door het ritme die men heeft – van meditatie - kan er Ziele- energie stromen door het hele energieveld. Het stroomt door alle voertuigen heen. Het is juist dit ritme dat van groot belang zal blijken te zijn die mensen tot het niveau van het hart brengt.

Zodra dat ritme veranderd komt er een ander stroming op gang, dat altijd gelijk is aan het hogere punt waarop men gericht is. Het is juist dat hierin de moeilijkheid zich voordoet om vol te houden. Daarom is het ‘zijn van een voorbeeldrol’ van essentieel belang. Het is niet het Pad voor een ander lopen doch door een voorbeeld te willen zijn, dan is het mogelijk een ander zodanig aan te moedigen om door te gaan.

Het is het aanvoelen wat die ander nodig heeft, dit ritme dóór te zetten, zodat de aanvang in het hartcentrum kan plaatsvinden. Het volgen van bewust afwerken van karma vanuit de Beker van Karma - die dan op je genomen is - is dan begonnen. Vrouwen staan dichterbij dit proces van veranderingen en kunnen daardoor fijner aanvoelen wat er nodig is om het ritme te veranderen. Het ritme te ‘verhogen’ esoterisch gezien. Dit is niet in het kader van snelheid, zoals men dat misschien materieel ziet, dat men het drukker zou hebben. Het heeft te maken met het verhogen van de afstemming, wat een verhoging in ritme aangeeft. Een mens wordt zich hierdoor meer bewust van wat er in de omgeving afspeelt en kan daardoor ook bewust beginnen met het op zich nemen en afwerken van de Beker van Karma, het ‘ledigen’.

Door het verhogen van het bewustzijn is men beter in staat te zien en te herkennen hoe situaties ontstaan en wat de gevolgen zijn, zodat men kan proberen het anders te doen. Men begint langzamerhand te begrijpen wat het is met de wetten te werken, dat ‘Energie volgt op gedachte’ en dat ‘juiste beweegreden scheppen goede daden en goede vormen ’tot gevolg heeft.

Als men bereid is in alle eenvoud hiermee aan de slag te gaan, door zelf- kennis, zelf- herkenning en eigen verandering van ritme, kan de Beker van Discipelschap gezien en eveneens aanvaard worden. Zodra men bezig is bewust - dus door een ander ritme en daardoor ontstane herkenning - het karma op zich te nemen en af te lossen zal men minder schade aanrichten aan andere mensen en daardoor voorkomen dat er nieuw karma wordt opgebouwd. Door de veranderde stand van (in)zicht lukt het - zonder veroordeling en beoordeling - zowel de eigen karmische processen te herkennen als van anderen. Een andere houding zal worden ingenomen ten opzichte van anderen en men zal meer en meer met het hart kunnen werken.

Een vrouw is in staat dit proces aan te voelen en uit te dragen aan mannen, het als het ware dóór te geven. Over het algemeen vermijden mannen hun gevoel, omdat de maatschappij ze dan voor ‘soft’ aan ziet. Door de belangrijkheid over te dragen dat het hart van essentieel belang is, zal de hang naar macht die mannen ten opzichte van vrouwen hebben, kunnen verminderen en kan een andere maatschappij worden opgebouwd die meer gelijkheid en samenwerking mogelijk maakt.

Het is het verzorgende, (niet betuttelende) zorgzame en liefdevolle tederheid die de harten van anderen kan openen, natuurlijk op een eigen niveau van waaruit dit mogelijk is. Het hogere omsluit het lagere, andersom niet, het lagere is niet instaat het hogere te omsluiten.

Iemand met een gevorderd hartsniveau kan een waardevol aandeel leveren aan iemand met een ander niveau, zodat daar eveneens waardevolle energie geactiveerd wordt die, voor de omgeving waarin die persoon leeft, verlichting en verhoging van energie zal brengen. “Iedereen is nuttig en nodig, tenzij men anders verkiest” gaf de Tibetaanse Leraar al eens eerder aan.

Als meerdere mensen (vrouwen en mannen) aan ditzelfde werk deelnemen ontstaat er een subjectieve groepsactiviteit. De onderlinge verbondenheid zit ‘m in de gezamenlijke activiteit. Zo ontstaat een collectief, een organisme, of een groep in de Nieuw Tijd, waarin juiste menselijke verhoudingen tussen de seksen kan ontstaan, met de daaruit groeiende gelijkheid en samenwerking.

Als vrouwen weten welke kracht zij vertegenwoordigen kunnen zij andere vrouwen aanmoedigen, niet zozeer door het woord (die wel belangrijk blijft) maar meer door hun daden, ofwel door een Voorbeeldfunctie op zich te nemen. We kunnen zelf bewust zijn hoe we in onze eigen energie staan, door te schouwen :

* hoe men zelf met het hart omgaat, met het Licht en de Liefde in het hart.

* of het andere harten opent, of het mensen bewust maakt, zodat omkering en verandering van ritme mogelijk worden en plaats kunnen vinden.

* zodat men meer en meer bewust wordt van wat dit met zich meebrengt van hoe je denkt, spreekt en handelt, dat je meer je verantwoordelijkheid daarvoor durft te nemen.

* dat beoordelingen en veroordelingen zullen worden herkend als een tekortkoming in zichzelf in het dagelijkse leven en het Licht van de Rede die Liefde met het Hartcentrum kan doen samensmelten.

Op deze manier zal er uiteindelijk meer instroom van de Ziel, en het uiteindelijk bewijs van de Ziel in het ‘Leven waarin wij ons allen in bewegen en ons bestaan hebben’zichtbaar worden.

☼۞☼

Vrouwzijn! Levende Wijsheid of dode traditie?

Door Radha Burnier

Men zegt Dat traditie bestaat uit de wijsheid, de geloofsovertuigingen en geloofsbeginselen die aan het nageslacht zijn overgeleverd, mondeling of in de praktijk. Traditie zou de verzamelde kennis kunnen bevatten, verkregen door ervaring of wijsheid die doorgegeven is door hoog geëvolueerde personen. Maar aangezien het gebruikelijk is dat de meeste mensen alles wat ze horen interpreteren zoals het hen uitkomt, zelfs wat de buurman zegt, verslechtert de kern van waardevolle kennis en wijsheid in de traditie voortdurend en verwordt zij tot bijgeloof. Ideeën worden star; adviezen worden willekeurige waarschuwingen; en gewoonten worden gevormd volgens plaatselijke vooroordelen en bekrompen gezichtpunten.

Elke beschaving en ieder volk zijn aldus onderworpen geweest aan allerlei vormen van autoriteit – de kerk, de geërfde cultuur en de voorouders van wie men gelooft dat zij kennis of wijsheid bezaten. In primitieve gemeenschappen was de loop van de traditie afhankelijk van medicijnmannen en andere dubieuze gezagsdragers. In meer ontwikkelde maatschappijen zijn geschriften veranderd en geïnterpreteerd door onwetende priesters en dogmatische theologen om hun wereldse doelstellingen te realiseren, met weinig respect voor de waarheid die misschien overgeleverd is uit het verleden. Zo werden veel traditionele gebruiken extreem wreed en in tegenspraak met de essentie van de tradities in kwestie.

Miljoenen vrouwen in China hebben geleden onder de levenslange kwelling van hun als kind ingesnoerde voeten, alleen maar omdat mensen door conventioneel denken geconditioneerd waren zich in te beelden dat trippelen de schoonheid en de waarde van een vrouw verhoogde. In India kwam tijdens de Britse overheersing pas een einde aan de afschuwelijke praktijk van weduwen die zichzelf verbrandden op de brandstapel van hun echtgenoot, zogenaamd om hun devotie te tonen maar, zoals geleerden verklaard hebben, meestal om te voorkomen dat zij bezit zouden erven. Maar zelfs tegenwoordig wordt de gigantische bijgelovige praktijk van het slachten van enorme aantallen dieren in tempels om de ‘godheid’ van de tempel gerust te stemmen door velen beschouwd als een onschendbare religieuze traditie van onbetwistbaar nut.

Het leven is voortdurende verandering – van standpunten, ideeën, kennisniveaus, menselijke behoeften, het fysieke milieu en vele andere dingen. Daarom moeten er voortdurend kritische vragen gesteld worden bij traditionele gebruiken en geloofsbeginselen die mensen in onveranderlijke mallen proberen vast te zetten. In de moderne maatschappij, met haar eisen aan zowel mannen als vrouwen om een beroep te kiezen, te reizen, in publieke forums te spreken enzovoort, zou het logischerwijs volkomen ingaan tegen het gezonde verstand om vrouwen te dwingen om met gebonden voeten te lopen of om hen te verminken door het gebruik van korsetten en door het dragen van onpraktische kleding te laten voortduren. Elke traditie moet veranderingen doormaken die passen bij dat tijdsgewricht, zonder echter concessies te doen met betrekking tot diepe waarheden die overeind gehouden moeten worde, ongeacht de tijd of de omstandigheden.

De moderne maatschappij vermengt de wereldbevolking en voert nieuwe denkbeelden in, zelfs in verafgelegen gebieden van de wereld. De toename van kennis als gevolg van de wetenschappelijke richting in het onderwijs dwingt mensen om hun geloofsbeginselen en het blind opvolgen van handelingen opgelegd door tradities te herzien. In bijna ieder land is er een aanzienlijke populatie ‘buitenlanders’ wier gewoonten botsen met die van de autochtonen. Moslimgemeenschappen bijvoorbeeld die in christelijke landen leven vormen een uitdaging voor de meningen en gewoonten die heersen in het ‘geadopteerde’ land. Moeten hun beperkende gewoonten en kledij gehandhaafd worden tegen alles in? De druk van de moderne tijd is ook een uitdaging voor mensen die bepaalde gewoonten gevolgd hebben die gebaseerd zijn op waarden die de tijd doorstaan hebben. Zouden zij bijvoorbeeld hun vegetarische voedingswijze en het principe van geweldloosheid dat daaraan ten grondslag ligt moeten opgeven om modern en eigentijds te zijn? In hoeverre zou de traditie onveranderd moeten blijven en denkvermogens blijven vastzitten in het verleden?

De heer Boeddha adviseerde dat alle denkbeelden nauwkeurig bekeken moeten worden en dat mensen zelf moeten ontdekken of die ideeën al of niet bevorderlijk zijn voor ware vooruitgang. Er bestaan bepaalde waarden en deugden die eeuwigdurend zijn: zij zijn niet van toepassing op slechts één deel van de mensen op de wereld, maar ze zijn relevant voor alle mensen in alle tijden, omdat zonder deze waarden en deugden geen echte vooruitgang in de menselijke samenleving geboekt kan worden. Vanuit deze invalshoek is het duidelijk dat traditie niet moet worden tot een stel blinde geloofsbeginselen en denkbeelden: zij moet een kanaal zijn voor het behoud van onsterfelijke waarden.

Eén van deze waarden is mededogen. Mededogen houdt vriendelijkheid, sympathie en geweldloosheid in en wordt door al deze eigenschappen tot uitdrukking gebracht. Dit principe dat ten grondslag ligt aan het vegetarisme moet in stand gehouden worden, ook al past het niet in bepaalde eigentijdse gewoonten. Er is een groot verschil tussen de kleine deugden, zoals nauwgezetheid en netheid en de grote waarden en deugden, zoals, mededogen, waarheid en rechtvaardigheid. Als niet afgezien wordt van de grote deugden, kan de traditie een doeltreffend instrument zijn tot vooruitgang, anders niet.

De wet van opoffering

Mensen begrijpen heel goed dat het universum beheerst wordt door wetten die alomtegenwoordig en onveranderlijk zijn. De mens moet ze gewoon aanvaarden, begrijpen en ermee werken om zijn lotsbestemming te vervullen. Dat betekent dat hij van de lagere kennisniveaus voortschrijdt naar de transcendentale, volmaakte kennis bevrijden (Liberated Ones).

Op het fysieke niveau probeert de mens, naarmate het onderwijs beter wordt, inderdaad door te dringen in de mechanismen van de universele natuurlijke wetten en zijn kennis te benutten om verbeteringen in materiële omstandigheden teweeg te brengen, zoals we die zien op het medische vlak, in transportmiddelen, communicatie, bevordering van de volksgezondheid enzovoort. Dit is het gevolg van weten hoe de krachten van het universum functioneren. Maar de mens maakt ook veel blunders waarvan sommige zo ernstig van aard zijn dat zich rampen voordoen of men kan voorspellen dat die zich zullen gaan voordoen. Die betreffen onder meer de schade aan de elementen en het milieu, de vernietiging van natuurlijke vormen door genetische manipulatie enzovoort. Wij vragen ons natuurlijk af wat er mis is met dit tijdsgewricht waar zulke ernstige tegenstellingen heersen. Op één en hetzelfde moment worden er veel goede dingen bereikt, terwijl er ook rampzalige tendensen in beweging gezet worden. Het antwoord zou kunnen zijn (en voor sommige mensen is dit een overduidelijk feit) dat er voortdurend onwetendheid bestaat over morele en spirituele wetten, die ook onzichtbaar aan het werk zijn overal en ten alle tijden.

De mens schrijdt nu snel voort naar grotere kennis van de wetten op het fysiek niveau, zonder zich zelfs maar af te vragen of er misschien ook wetten bestaan in andere dimensies, waarvan het negeren of vertrappen leidt tot problemen en pijn.

Een zo’n wet, waarover de wijzen gesproken hebben, is de wet van opoffering. Annie Besant zei dat deze ‘gedrukt staat in het universum waarin wij leven’ en dat ‘de hele wereld verbonden is door een wet van onderlinge afhankelijkheid’. Biologen beginnen nu iets te begrijpen van deze onderlinge afhankelijkheid en zij zeggen zelfs dat geen enkel schepsel op aarde in zijn eentje kan overleven zonder de hulp van een grote verscheidenheid aan andere schepselen die het ecologische systeem van de aarde in een staat van goede gezondheid houden. In The Theosophist van maart 2004 verwijst het artikel van de hoogleraar dierkunde C.A. Shinde naar de symbiotische relatie van planten, insecten en andere wezens. Hij zegt hierover: ‘Wanneer we zulke symbiotische relaties en de onderlinge verbondenheid van levende organismen observeren is het niet moeilijk om intellectueel gezien de universele broederschap te accepteren als een feit in de natuur’.

Onderlinge relaties zijn weldadig, niet alleen voor het stoffelijk bestaan, maar ook voor psychologisch en emotioneel welzijn, zoals het volgende recente nieuwsbericht aangeeft: ‘De aanwezigheid van een vriendje met vier poten in het leslokaal bevordert de ontwikkeling van kinderen. Dit is het resultaat van een overzicht van het Instituut voor Interdisciplinair Onderzoek van de Relatie Mens-Dier (IEMT) in Zürich. Dertig kleuter- basisschoolleraren waren hierbij betrokken. Zij nemen hun honden of katten mee naar de klas. Alle ondervraagde leraren vinden het effect op de kinderen en hun manier van lesgeven buitengewoon positief. Het verantwoordelijkheidsgevoel onder kinderen verbeterde aanzienlijk’.

Voortbordurend op de erkenning van onderlinge afhankelijkheid moet het begrijpen van de mens zich verder ontwikkelen tot het erkennen dat de onderlinge belangen van schepselen, zelfs van verschillende soorten, in de natuur gesteund worden door een systeem van opoffering, dat wil zeggen van geven en niet alleen nemen.

Alle levensvormen zijn in een toestand van onderlinge uitwisseling van gasvormige, vloeibare en vaste substanties. Om Annie Besant weer aan te halen: ‘Het draaiende levensrad kan niet voortgaan tenzij ieder lid, ieder levend wezen, helpt bij het draaien door het verrichten van daden van opoffering.’De Bhagavad Gita suggereert ook dat, om het hoogste goed te oogsten, er onderlinge zorg en liefde moet bestaan. Volgens de Goddelijke Orde moeten levensvormen uiteenvallen en hun eigen samenstellende delen opofferen voor het overleven van anderen, totdat ook zij uiteenvallen en op hun beurt substanties doorgeven die weer andere voeden.

De wereld van vandaag is diep verdeeld, niet zozeer door raciale, nationale en etnische verschillen, als wel door bezit. Een kleine minderheid van de mensen bezit een groot deel van de beschikbare hulpbronnen; sommige mensen profiteren van buitensporige weelde terwijl anderen steeds meer tekort komen. Dit gebeurt internationaal en plaatselijk. De rijken worden rijker en de armen armer.

Verscheidene voorspellingen over de komende tientallen jaren stellen dat in de loop der tijd tekort aan water een enorm probleem wordt en misschien zelfs een reden voor oorlog. Dit kostbare element wordt roekeloos verspild door degenen die er toegang toe hebben terwijl anderen worden gedwongen elke druppel water die ze gebruiken met ongelooflijke inspanning te bemachtigen.

Wanneer de wet van opoffering alom erkend werd, zoals de wetten van de zwaartekracht of van de dynamica, met alle bekende technologieën en onderzoeksfaciliteiten, dan zou het zeker mogelijk zijn om manieren te vinden om water, voedsel en andere levensbehoeften eerlijk te verdelen. Wachten wij mensen op nog kritiekere omstandigheden om ons te leren dat wij bereid moeten zijn om te geven en te delen, om van vrede en welvaart te genieten? De levens van de Boeddha, zoals verteld in de Jatakaverhalen, leren symbolisch dat Verlichting of Boeddhaschap de beloning is voor het altijd bereid zijn het eigen belang op te offeren voor het welzijn van anderen,

Uit: The Theosophist, mei 2004.